Of waarom de implementatie van IP camera’s zo lastig is.
Tegenwoordig hebben alle facilitaire systemen de mogelijkheid om aan het netwerk gekoppeld te worden. Toch zijn deze trajecten vaak moeizaam en soms zo lastig dat er voor gekozen wordt om een secundair eigen netwerk aan te leggen.
Waarom is dit zo lastig en soms zo ontzettend moeizaam?
Om hier een goed antwoord op te geven moeten we eerst kijken naar het soort mensen en belangen die door een afdeling facilitair en een IT afdeling worden vertegenwoordigt.
Een facilitaire afdeling is gericht op de klant, de klantwens en op het verbinden van wat de klant wil en wat er geboden wordt door de leverancier. Sterk mens gericht en techniek is een secundair iets, welke slechts gebruikt wordt om aan de wens te voldoen. Uitgangspunt is veelal wat thuis technisch kan moet op het werk toch ook makkelijk kunnen.
De IT afdeling is gericht op de techniek, op het inrichten en beheren van hun netwerk, het beheersen van de risico’s. En zorgen dat hun klant gebruik kan maken van hun servers en software.
Dan begint het, Facilities wil op hun netwerk! Met apparatuur waarvan ze de techniek niet kennen maar alleen de functionaliteit willen gebruiken. Voor de IT afdeling is die techniek ook lastig want zij kennen geen intercoms, kassa’s, gebouwbeheerssystemen, PLC’s etc. Daar komt dan vaak nog bij dat het ook nog met vaste IP adressen werkt. En bij IP camera’s streaming die heel veel bandbreedte kan gebruiken.
Hiermee begint eigenlijk een potentieel conflict of gebrekkige samenwerking. Want de IT’ers zien heel potentieel risico waar ze zelf geen kennis van hebben en vaak een externe partij (de leverancier) die van alles eist en wil, maar vaak ook geen gevoel heeft voor de positie van IT en zijn veiligheids risico’s.
De oplossing lijkt zo simpel.
Hoe kan je dit soort situaties nou voorkomen. Naar mijn mening is er maar een oplossing en dat is in een vroeg stadium de IT afdeling erbij betrekken en zorgen dat er technische onderlinge link en vertrouwen is tussen leverancier en IT afdeling. Dit is simpel gezegd, maar juist door de eerder genoemde kenmerken juist zo lastig. De IT afdeling zal diep in willen gaan op de techniek en facilitair op de mogelijkheden en de werking. Door tijdsdruk en soms ook gebrekkige kennis bij de leverancier (beveiligingsbedrijven maken ook een transitie door van analoog naar IP) kan het aantrekken van externe expertise zorgen voor geslaagde implementatie. Deze externe expert kan je zien als een soort mediator tussen leverancier (facilities) en IT afdeling enerzijds. Maar ook de wederzijdse belangen de aandacht geven die het verdient.
Op dit moment zijn bij de meeste bedrijven IT security en Fysieke beveiliging nog ver van elkaar verwijdert. De een verantwoordelijkheid van IT de ander van facilities. Maar helaas de techniek en mogelijk impact op elkaar zijn al verweven. Iemand die fysiek toegang tot het netwerk heeft is een risico en toegang tot het netwerk leidt tot een risico in de fysieke toegang. Kortom hier zal men moeten samenwerken om alles veilig te houden.
Samfellu is door een brede kennis en affiniteit in staat de benodigde brug te slaan tussen facilitair en IT.